Waarom zou je de Kimmel MU Stage gebruiken?
door Alan Kimmel
Het korte antwoord: Ik gebruik mijn mu-stage in mijn versterkers en voorversterkers omdat het qua geluid en prestaties de beste driver-stage is die ik ben tegengekomen. Het geeft me meer muziek, meer resolutie, meer snelheid, betere prestaties en een groter vermogen om spanningsschommelingen op te vangen dan elk ander soort buizenstage, mu-modus of anderszins, inclusief SRPP, cascades, enz.
De driver-stage is waarschijnlijk bepalender voor de muzikaliteit van een versterker of voorversterker dan wat dan ook. Het belangrijkste doel van een driver-stage is om de benodigde spanningsversterking te ontwikkelen voor de outputstage. Het hele doel van mijn mu-stage is om de spanningsversterkende triode maximale vrijheid te geven om precies te doen wat het wil doen. Dit bevrijdt de muziek, want als je de triode bevrijdt, bevrijd je de muziek, zoals uitgelegd in mijn Inleiding.
Een intrinsiek goede prestatie verbetert het vermogen van een circuit om muziek weer te geven. Slechte prestaties kunnen dit belemmeren, omdat de prestatie grotendeels bepaalt hoe goed het circuit de muziek met de echte wereld kan verbinden. Zelfs als je het meest muzikale circuit op aarde had, zou het moeilijk zijn om de muziek intact te laten bereiken als de prestaties zwak waren. Uiteraard is een ultrahoog prestatieniveau (zoals conventioneel gemeten) geen garantie voor zuiver geluid. Componenten die in staat zijn tot indrukwekkende (conventioneel gemeten) prestaties kunnen, en zijn vaak, niet muzikaal. Het ideaal is om prestaties te hebben die intrinsiek zo goed mogelijk zijn, d.w.z. prestaties die geen negatieve feedback (NFB) of andere hulpmiddelen vereisen of misbruiken. Een hulpmiddel is één ding, maar een pleister betekent dat er iets mis is en dat mensen het zullen horen. Intrinsiek goede prestaties zijn prestaties die de muziek niet in de weg staan, maar juist de muziek in staat stellen om ons intact te bereiken.
Wat betreft specifieke prestatieparameters heeft mijn mu-stage een hoge snelheid, een breed frequentiebereik, lage uitgangsimpedantie en lage vervorming.
Een kort overzicht: Een mu-modus buizenversterkerstage is een stage waarvan de spanningsversterking gelijk is aan of zeer dicht bij de versterkingsfactor (weergegeven door de Griekse letter µ, genaamd "mu") van de buis. Mu-modus stages verkrijgen deze versterking door de spanningsversterkende buis in constante stroommodus te laten werken. De termen "mu-modus" en "constante stroommodus" zijn equivalent.
Een mu-modus stage bestaat meestal uit twee actieve apparaten. Zoals gezien op een schema is het "lagere" apparaat de spanningsversterkende buis en het "hogere" apparaat levert de stroomversterking. In alle mu-modus stages moet het lagere apparaat een triode zijn, terwijl het hogere apparaat van alles kan zijn. Een hoogvermogensvolger als hoger apparaat geeft mijn mu-stage zijn intrinsiek uitstekende prestaties en muzikale vrijheid, en het geeft de stage ook een groot vermogen om spanningsschommelingen op te vangen. De uitstekende prestaties en muzikaliteit van mijn mu-stage maken het de ideale keuze als het hart van versterkers en voorversterkers.
Single Ended (SE) buizenversterkers kunnen een heel andere situatie bieden dan welk ander type versterker dan ook. Een typische SE-buisuitgangsversterker produceert vele soorten vervormingen en geluidsfouten. Zulke versterkers verhelpen dit door een drivercircuit te hebben dat min of meer COMPLEMENTAIRE fouten en vervormingen produceert; de fouten van het drivercircuit annuleren dan de fouten van de SE-uitgangsversterker, wat resulteert in goed geluid. Dit annulerings-effect komt in zekere mate voor in veel goed klinkende SE-versterkers. Als je zo’n versterker zou nemen en zijn uitgangsversterker zou scheiden van zijn drivercircuit, en naar elk deel afzonderlijk zou luisteren zonder het andere, zou je misschien niet zo onder de indruk zijn van wat je hoort. Maar als je ze weer samenvoegt, voila-- goed geluid keert terug. Een paar ontwerpers hebben geleerd hoe ze annuleringstechnieken kunnen verfijnen om zeer goede SE-versterkers te produceren die uitstekend klinken en een zeer lage THD hebben zonder negatieve feedback. Alle lof aan hen.
Ik geef de voorkeur aan een lineair drivercircuit, zoals toen ik de Laurel Single Ended versterker ontwierp voor Welborne Labs. Om goed te klinken, vereist een SE-versterker met een zeer goede en schone voorkant een uitgangsversterker die ook goed is.
De mu-stage drivercircuit van de Laurel is transparant - het zal geen fouten in het signaalpad injecteren. Het resultaat is dat de Laurel je laat horen wat je uitgangsbuis echt doet. Het volgt daarom dat hoe lineairder de uitgangsbuis, hoe beter de resultaten in deze versterker. Peter Breuninger van TAS zei dat toen hij de VV3OB-buis in de Laurel plaatste, hij "geschokt was door de verbetering". De VV3OB was de eerste buis van KR Enterprise. Tegenwoordig zijn er andere uitstekende buizen van KR Enterprise, waaronder meer zeer lineaire upgrades van de 300B (verkrijgbaar in de VS via Welborne Labs.)
De Laurel klinkt goed met alle 300B-type uitgangsbuizen. De goedkope Sovtek 300B klinkt behoorlijk goed in de Laurel. Je zult waarschijnlijk je eigen favoriete uitgangsbuis hebben. Zie Jeffrey Silverstein's spannende recensie van de Laurel in Positive Feedback Vol. 7, No. 3, pagina 98.
Er zijn in principe twee manieren om SE buizenversterkers te ontwerpen:
-
De meest gebruikelijke manier - Gebruik een vervormend drivercircuit om een vervormende uitgangsversterker aan te sturen en als hun fouten voldoende annuleren, klinkt het goed.
-
Of de manier die ik prefereer - Gebruik een drivercircuit dat intrinsiek puur en lineair is en combineer het met een intrinsiek pure en lineaire uitgangsversterker.
Je zou methode #1 niet willen combineren met #2, d.w.z. een lineaire driverstage en een vervormende uitgangsversterker, of vice versa. De slechtste benadering zou zijn om methode #1 verkeerd te gebruiken, dat wil zeggen, een drivercircuit en uitgangsversterker waarvan de fouten optellen in plaats van annuleren; ik denk dat door een klein wonder dit niet vaak gebeurt. Methode #2 is wat ik heb gekozen voor de Laurel, dus hoe lineairder de uitgangsbuis van de Laurel, hoe beter. Een schoon en puur drivercircuit gekoppeld aan een schone en pure uitgangsversterker levert pure MUZIEK.
Sommige mensen gebruiken inductief geladen of transformator gekoppelde versterkerstages en dergelijke stages klinken goed omdat ze in de mu-modus werken. Als een dergelijke stage correct werkt, zal de spanningsversterking de mu van de buis (gemeten bij de plaat van de buis) benaderen als je het niet te veel belast. Een dergelijke stage is een ander type mu-modus stage en doet in wezen hetzelfde als mijn mu-stage, behalve dat mijn mu-stage verschillende voordelen heeft, waaronder zijn snelheid en brede bandbreedte, goede PSR, enz.
Last but not least is het onderwerp PSR (power supply rejection). PSR is hoe goed het audiocircuit voedingsruis en variaties onderdrukt. De meeste buizen-audiocircuits hebben een slechte PSR; slechte PSR is nog een gremlin die het geluid zal kleuren. Er zijn twee manieren om met PSR om te gaan: de ene manier is om de voeding te regelen. Een andere (en eenvoudigere) manier is om hoge PSR in het audiocircuit te bouwen. Goede PSR is een ander kenmerk van mijn mu-stage. De meeste mu-modus versterkerstages hebben een betere PSR dan gewone buizenstages, maar PSR is maximaal als het hogere apparaat in een mu-modus stage een hoogvermogensvolger is zoals in de Kimmel mu-stage. Het hebben van een hoogvermogensvolger voor de bovenste helft van mijn mu-stage is het belangrijkste ontwerperisico tussen mijn mu-stage en andere mu-modus stages.
Al mijn ontwerpen hebben alleen de absolute minimale complexiteit die nodig is om de muziek thuis te brengen. Behalve voor de tweestaps phono-voorversterker die ik ontwierp voor Welborne Labs, hebben al mijn versterkers en voorversterkers slechts één spanningsversterkerstage die natuurlijk de Kimmel mu-stage is. Mijn mu-stage is zeer snel, heeft een zeer hoge resolutie en detail, en bovenal is het zeer Muziekvriendelijk. Ik heb elke soort buizenstage uitgeprobeerd die er is, en sommige waren goed, maar toen ik mijn mu-stage probeerde, was ik pas toen tevreden, want hier was eindelijk de enige versterkerstage die me op geen enkele manier teleurstelde. Het zag er geweldig uit op de testbank, maar hoe klonk het? Toen ik de muziek uit deze muziekstage hoorde vloeien in ongebonden 3D-glorie, wist ik dat mijn R&D en testen succesvol waren geweest; sindsdien zijn veel andere luisteraars het ermee eens. Mijn mu-stage geeft de spanningsversterkende triode wat het echt wil - veel ruimte om te Ademen.
Wanneer je een triode goed behandelt en het voldoende ruimte geeft om te ademen, heb je een bevrijde triode, een "triode in het paradijs"; de triode geeft iets terug door je naar dat muzikale paradijs te brengen. Geef een goede triode wat het echt wil, en het zal jou geven wat JIJ wilt. Dit is waarom ik de Kimmel mu-stage gebruik in mijn versterker- en voorversterkerontwerpen.